skrzypaczka - skrzypce

start o mnie klasyka
szkoła linki kontakt

Wysoki, czysty ich ton - zaprzeczenie pustki wkoło -
porywa z życia mnie złocistym swym promieniem ,
i płacze, śmiejąc się , i rwiesię wciąż do góry stromo,
zmieniejąc noc i deszcz w słoneczne wyiskrzenie.

Natalla Arsieńniewa
- fragment "Węgierskie skrzypce"

Skrzypce składają się z podłużnego pudła rezonansowego z dwoma otworami w kształcie stylizowanej litery f, gryfu z bezprogową podstrunnicą, zakończonego główką w charakterystycznym kształcie ślimaka. Struny, podparte na podstawku, napinane są za pomocą kołków. Skrzypkowie bardzo często zakładają jednak mikrostroiki. Struny skrzypiec, niegdyś wykonywane z preparowanych jelit zwierzęcych, dziś niemal wyłącznie wykonywane są ze stali. Istnieje osiem standardowych wielkości skrzypiec - podane poniżej wartości odnoszą się do długości całych skrzypiec razem z gryfem

struny skrzypiec a także układ palców na chwytni

Wielkość	Długość w calach	Długość w cm
4/4 pełnowymiarowe	23	58,4
3/4	22	55,9
1/2	20	50,8
1/4	18 1/2	47,0
1/8	16 1/2	41,9
1/10	15	38,1
1/16	14	35,6
1/32	13	33,0

Współczesne skrzypce wywodzą się ze skrzypiec barokowych, które wyewoluowały z kilku instrumentów używanych wcześniej, takich jak Rebec i "Lira da braccio". Barokowe skrzypce wyglądały inaczej niż współczesne. Najważniejszą różnicą jest to że mają, już wspomniane, struny z jelit zwierzęcych. Pierwszy raz terminu skrzypce użyto w 1523 roku, we Włoszech, w dokumencie będącym rachunkiem za wykonaną usługę na sześć skudów za naprawę "trompetts et vyellon". Pierwsze graficzne wyobrażenie skrzypiec pochodzi z malowideł w kościele św. Krzysztofa w Vorcelii "Madonna degli aranci" Gaudenzio Ferrari z roku 1529. Pierwszy znany występ z użyciem skrzypiec miał miejsca w czasie przyjęcia cesarza Karola V (cesarza niemieckiego) i króla Franciszka I przez papieża Paweł III w Boloni w 1538. Pierwsza publikacja muzyki na skrzypce pochodzi z 1581 i zawiera ówczesną francuską dworską muzykę taneczną.
Okres baroku XVII wiek i XVIII wiek jest okresem wzrastającej popularności instrumentu. Muzykę na skrzypce komponują tacy artyści swej epoki jak: Giovanni Battista Somis, Francesco Geminiani, Carlo Ambrogio Lonati, Pietro Antonio Locatelli, Giovanni Fornari, Michele Mascitti, Pietro Castrucci i inni. Połowa XVIII wieku to narodziny nowoczesnych skrzypiec. Od skrzypiec barokowych różnią się doskonałością wykonania oraz integralnością dźwięku. Otwiera to okres wielkich lutników, który wynieśli rzemiosło produkcji skrzypiec do poziomu sztuki. Pierwszym z wielkich lutników był Bagatella, który wyprodukował między innymi skrzypce dla młodego Wolfganga Amadeusza Mozarta. W tym okresie w całej Europie powstało wiele zakładów lutniczych produkujących skrzypce - głównie we Włoszech, Francji i Niemczech. Zajmowały się tym całe rodziny - Amati czy Guarneri.

Więcej informacji na temat historii skrzypiec - KLIKNIJ -

Więcej informacji na temat historii lutnictwa - KLIKNIJ -

Dawid Ojstrach

Dawid Fiodorowicz Ojstrach, ur. 30 września 1908, zm. 24 października 1974) był rosyjskim skrzypkiem pochodzenia żydowskiego. Dokonał licznych nagrań fonograficznych, kompozytorzy dedykowali mu wiele utworów skrzypcowych.